dag 1: Giverny

We zijn in Rouen, op de kamer van hotel l'Europe. Het is hier zo stil (midden in de stad) dat we zo'n donkerbruin vermoeden hebben dat we morgenochtend bij het ontbijt niet veel medetafelers hebben...

Vertrokken om 8 uur en na een paar plaspauzes en wat koffie, parkeerden we onze auto om 14.00 uur op de parking bij Maison de Monet te Giverney. Henk had vantevoren kaartjes gekocht via internet, en dat was maar goed ook, want er stond een lange rij bij de particulieren om binnen te komen. De groepsreizen hadden een andere ingang en ook de pashouders of pre-tickethouders... dus dat was zo doorlopen.

Mooie, grote, zonovergoten tuin stampvol bloeiende bloemen, heerlijk sfeertje. In het midden daarvan huize Monet. Krakende houten trappen en een knalgele boerenkeuken, maar hoe sfeervol! Heel erg mooi. Hing helemaal vol met Japanse schilderijen, waar Monet door werd beinvloed. En natuurlijk zijn eigen werk. Wat heeft die man veel geschilderd, onvoorstelbaar! De talloze studies van de waterlelies en de Japanse brug bij de vijver kwamen pas echt tot leven toen we uiteindelijk bij die vijver kwamen. Wat een idyllische plek, zo goed te begrijpen dat een schilder daar bezig kan blijven! Geweldig mooi. Nauwelijks Nederlanders, veel Fransen, Japanners en Engelsen.


Hierna togen we naar Chateau Gaillard, dat bij Les Andelys hoog boven de Seine uittorent. Nu een ruïne, vroegen het kasteel van Richard Leeuwenhart.

Het uitzicht over de Seine was spectaculair! Steile klim (goed voor de kuiten - 15%). We zijn er niet meer echt in geweest, want daar was het al te laat voor. Maar zelfs de overblijfselen van een honderd meter hoge burcht uit de 9e eeuw is behoorlijk indrukwekkend. Trouwens, Richard Leeuwenhart was een zoon van een van de Henry's van Engeland, en dat was weer een zoon van Willem de Veroveraar en die stamde af van Rollo de Viking, die Normandië onveilig maakte. Dus, ergo, alors: de Engelsen hebben Vikingenbloed. Vandaar die bloeddorstigheid onder Engelse voetbalfans ;-)
In Rouen een hapje gegeten - klinkt makkelijker dan het was, want we zaten op een terras toen het begon te stortregenen... wij naar binnen, achter was plaats zat ende voldoende, en die obers maar panieken en mensen de deur wijzen... ze vergaten dus ook prompt dat wij er waren neer gezet. Dus geen kaart, geen bestelling. Zat nog een stelletje naast ons met een baby'tje, en dat was het - alles leeg. Knots van een ruimte, 4 personen (plus baby).
Maar goed, de vijfde oberes had het dan toch in de gaten -een half uur later en we hadden buiten ook een kwartier zitten wachten- en het eten was het wachten wel waard. Eenmaal buiten regende het nog steeds (en hard ook) dus gauw naar ons hotel gerend, dat vlakbij een oud stadscentrum is en dan maar met Wifi aan de gang in plaats van rondslenteren in Rouen...