Dag 4: Caen en St Malo (helaas toch niet)

Omdat we Caen nog niet overdag hebben bezocht, gingen we na het uitchecken de stad maar eens bekijken. Er staat een prachtige burcht midden in de stad, overblijfselen (goed geconserveerd op sommige plaatsen, op andere plekken kun je alleen de ruïnes van de opgravingen bekijken) van het kasteel van Willem de Veroveraar. Gebouwd tussen de 11e en 15e eeuw, met uiteraard de nodige kerken. Eentje was blijkbaar niet genoeg, want de stad staat er vol mee. Bij iedereen komt het kind vanzelf naar buiten als je daar rondloopt: iedereen wil hoger, hoger, hoger. Naar de hoogste uitkijkpost, trap na trap. Nu was het hier niet zo hoog, maar toch - een meter of dertig naar beneden vallen is een heel eind, nietwaar?
Daarna eens gekeken of er wat te winkelen valt in de Caen. Een paar leuke straatjes, maar het aanbod aan winkeltjes is niet zo groot. Qua sfeer is Rouen mooier, door al die oude vakwerkhuisjes. Hier staan ook oude woningen, maar niet zo veel. Er is trouwens ook veel kapot gebombardeerd in de oorlog, dus er is een hele hoop opnieuw gebouwd. Dat maakt het wat sfeerloos. Wel een paar hele leuke oude gebouwtjes, zoals de boekhandel en de apotheek.

In de stralende zon - het is heerlijk weer, koel en zonnig - reden we vervolgens aanvankelijk richting het hotel in Roz-sur-Couesnon, dat een km of twintig van le Mont Saint Michel ligt. Dat gaan we morgenochtend (op tijd, dan is het nog niet zo druk) bezoeken. Onderweg besloten we om een eind door te rijden en Saint Malo te gaan bezoeken. Mon Dieu, was me dat even een vergissing…
Het was net een zonnige dag in Nederland: iedereen en masse naar Scheveningen. Het was simpelweg onmogelijk om een parkeerplaats te vinden. Uiteindelijk zijn we na een uur rondrijden in smalle straatjes bumper aan bumper met een heleboel anderen die ook een plekje zochten, de stad maar weer uitgereden. Alles en overal stond het tjokvol. Op den duur stopten we aan de kant van een aanzienlijk rustigere weg om te kijken waar we nou eigenlijk waren: zo'n tussen de zeven en tien kilometer van ons einddoel! Ja, en dat is toch net te ver om 'eventjes' het laatste stukje te lopen…
Laat zich raden: de zin om nog een keer in dat gekrioel rond te gaan rijden werd met de seconde minder. Dus zijn we maar weer vertrokken en naar ons hotel gereden. Wat hebben we aan extra kilometers gedaan? Zo'n 90 zullen het er wel zijn geweest!

Het hotel is dan wel weer een plaatje. Na uitzicht op een betonnen gebouw aan de overkant van het eerste hotel, en de Renault en de Makro van gisteren, kijken we nu prachtig uit op een wuivend maïsveld, bossen met kleine boerderijtjes hier en daar en een klein dorpje aan de andere kant. Daarbij ziet het hotel zelf er ook uit als een mooie pleisterplaats, niet als een plaats waar het pleister van de muren afbladdert…

Nog zoiets geks… hoorde ik gisteren in de auto ook al: Engelse liedjes, die dan halverwege opeens in het Frans overgaan. Bijvoorbeeld Bruno Mars, Today I don't feel like doing anything en dan opeens een hoop Français?! En My Heart is so Jetlagged: het refrein in de originele uitvoering, maar daarna gaat het weer over in het Frans. En het gekke is, we hebben nu een soort MTV op staan en tot mijn stomme verbazing zie ik dat Britney Spears en Bruno Mars ook in het Frans (lijken te) zingen?!!! Huh? Het lijkt heel synchroon te lopen! Misschien wordt dat wel speciaal voor de Franse markt zo gemaakt… Très curieuse!
De verbinding in Hotel Les 4 Salises is très abominabel, dus dan maar niet te veel plaatjes deze keer...