Om de teleurstelling van St Malo te voorkomen ging de wekker om 7 uur. Vroeg uit de veren dus om de grote drukte voor te zijn. Hotel Les 4 Salisses ligt op het platteland en na drie dagen krijsende meeuwen die ons wakker schreeuwen als de zon op komt, waren het nu kerkklokken en een haan. La Campagne!
Heerlijk geslapen - zou dat door de stilte komen? - en na een ontbijten togen we naar Mont St Michel, dat op 20 km van het hotel ligt. Om 9.15 uur liepen we de eerste trappen op. En die zijn er VEEL in Mont St Michel… niet te tellen gewoon. Het eiland is 1 km in omtrek, het dorp en de kathedraal gaan 80 meter de lucht in, heeft 100 (ja je leest het goed: honderd) inwoners en wordt jaarlijks door 3 miljoen (!) mensen bezocht. Maar goed, het is dan ook oogstrelend mooi. Hele kleine straatjes die uiteindelijk allemaal naar de abdij leiden. Henk heeft een foto van me gemaakt waarbij ik IN een open haard sta. JK Rowling heeft die vast ook gezien toen ze haar Floo Network bedacht. Allemachtig, ik denk dat er wel een hele koe aan een spit in zo'n haard past. De monniken daar aten trouwens alleen groente en vis; vlees stond op de menukaart van de boeren.
In 800 n Chr is al begonnen met de bouw van een bedevaartsoord, en in de eeuwen die volgden werd het steeds groter. Vooral hoger. Tussen de 11e en de 14e eeuw bereikte het de vorm die nu bekend is, met een enorme torenspits waarop een gouden beeld van de aartsengel Michael prijkt. Het beeld is eind jaren zeventig gerestaureerd en met een helikopter teruggeplaatst. Dat werd wereldwijd uitgezonden. Overigens kun je je afvragen of het wel zo'n eer is, daar bovenop staan. Michael mag niet alleen de burcht bekijken, hij dient ook als bliksemafleider. En met het Normandische klimaat komt onweer heel geregeld voor...
Na drie uur van klimmen en dalen en door de abdij dwalen (waarbij ik me afvroeg of Escher hier wel eens geweest is, die gewelven komen ook voor in zijn werk) hielden we het voor gezien. Het werd ook steeds drukker en voller in die pietepeuterige straatjes. Toen we uiteindelijk via de enige toegangsweg Mont St Michel verlieten, stond op de weg ernaar toe een file van zeker 8 km… waren wij even blij met ons vroeg-uit-de-veren-beleid.
Via het binnenland van mooi Bretagne - het weer werd per kilometer beter - zijn we 175 kilometer zuidelijker in hotel Le Manoir de Rodoir beland en we waren er beiden op slag verliefd op. Omringd door veel groen, hoge bomen, klimop en rode wingerd op de muren en een enthousiaste eigenaar die ons meteen hartelijk verwelkomde. Ik zal wat foto's maken en erop zetten. We hebben een hele grote kamer en we zitten overal zo'n 45 minuten rijden vandaan. Rochefort-en-Bernard, onze standplaats voor de komende drie dagen, zag er ook al heel erg leuk uit toen we er net doorheen reden.
Net al gezwommen in het kleine maar lekkere zwembad. Handdoeken worden geleverd door het hotel, dus geen gehannes met natte zooi. Daarbij kregen we ook nog eens een heerlijk zonnetje… Le soleil brille, la piscine est agreable… vacances!
We hoeven dus niet te veel te sjouwen met de bagage, want we blijven lekker een paar dagen hier! Straks het dorp in om wat te gaan eten.
(terug van het eten: helaas, het miezert. En we lagen om vijf uur nog op luie stoelen bij het zwembad)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten