Dag 9: La Baule

Eindelijk zomer! Een strakblauwe lucht en een stralende zon kwamen ons tegemoet toen we de gordijnen opentrokken. Wat een verademing na de stortbui van gisterenavond. De verwachtingen voor de komende dagen zijn uitstekend, dus nu kunnen we eindelijk op het strand gaan luieren.

Vanochtend hebben we eerst eens gekeken wat die betonnen bunker "Escale Atlantique" nu eigenlijk precies is: we zien dat gigantische gebouw meteen als we de deur van het hotel uitstappen. Opnieuw werden we geconfronteerd met de Tweede Wereldoorlog, want daar is het nu Maritieme Museum een overblijfsel van. Vroeger was St Nazaire al een haven, met als hoogtepunt lijnen van Frankrijk naar Amerika. Bovendien ligt St Nazaire aan de monding van de Loire, die natuurlijk een heel eind landinwaarts gaat en daardoor een belangrijke waterweg vormt voor dit deel van Frankrijk.
Echter, de Duitsers gebruikten de haven in WO II om hun onderzeeërs hier te stationeren en te onderhouden. Heel St Nazaire werd platgebombardeerd in de oorlog, maar de bunkers die de Duitsers hadden gebouwd, bleven overeind. Geen wonder: de betonnen muren waren 1,5 tot 3 meter dik en het geheel werd overspannen door een dak van 5 meter dik. De onderzeeër-bunker bood plaats aan honderden medewerkers op allerlei gebieden, van techneuten tot koks en van schoonmakers tot navigatiedeskundigen. In elke hal bevindt zich dus ook een bassin, waar een onderzeeër inpast.
Nu is het een museum, binnen is een echte onderzeeër te bezichtigen. We zijn bovenop het twintig meter hoge gevaarte geklommen en hadden zo mooi uitzicht over de stad. In de verte is dan de redelijk nieuwe Pont St Nazaire te zien, maar na le Pont de Normandie was die niet zo indrukwekkend.

Omdat gisteren tijdens onze wandeling St Nazaire er weinig aanlokkelijk uitzag (het strand was prima, maar verder was er geen klap te beleven) zijn we naar La Baule gereden. Een tien kilometer lange boulevard loopt langs het strand, die kruist met Avenue Gen. de Gaulle en dat is de ZEGW-zone: zien en gezien worden. Dus rijden er talloze cabrioletten voorbij (niet zelden met een lelijke ouwe man aan het stuur, die met een toupet en dure auto probeert te verbergen dat hij kalende is).
Leuke winkeltjes, maar allemaal aan de prijzige kant. We hebben er trouwens een heerlijke wafel gegeten (Gaufre au sucre). Leuk om te zien als ze bezig zijn, die wafelbakkers. En wat je erop aan beleg kunt krijgen is ook heel smakelijk: chocola, kersen, slagroom, stroop, aardbeien, soorten jam en nog veel meer. Aangezien mijn broek al aardig strak begint te zitten van al dat buiten de deur eten, hebben we het maar gehouden bij eentje met suiker… mmmm!

Goed, na Avenue Gen. de Gaulle hadden we het ook eigenlijk wel gezien, hoewel het, in tegenstelling tot St Nazaire wel leuk is om in La Baule rond te wandelen. Mooie oude huizen en veel palmen en pijnbomen, hetgeen bijdraagt aan het vakantiegevoel. Rondlopen in St Nazaire lijkt meer op een excursie over een fabrieksterrein…
Nu zijn we weer terug in het hotel. Nog maar niet al te lang aan het strand gelegen want, hoe lekker het ook is met de zeewind, we zijn nog niet voldoende gekleurd om al meteen de hele dag blootgesteld te worden aan de zon.
Het is niet heet, maar gewoon lekker. Prettig warm (23 graden), fantastisch strandweer en met de toch tamelijk koele lucht gewoonweg heerlijk om buiten te zijn. Het nieuwe strandstoeltje dat we op valreep voor ons vertrek in de ANWB-winkel gekocht hebben, had vandaag zijn vuurdoop en beviel uitstekend.
De komende twee dagen zullen er wel ongeveer als deze uitzien, want we moeten echt bijkomen van al het geloop en gewandel van de afgelopen week.